Life in Kumbo

Oké, bij deze een reisverslag met veel erin aangezien er best veel is gebeurt sinds het laatste verslag. (En ik was nog wat vergeten)

2 weken terug was ik op outreach geweest naar Ndu en Mbongong. Dit houdt in dat je met de fysiotherapeuten naar de communities gaat om daar mensen te screenen of ze fysiotherapie nodig hebben. Aangezien het hier niet zo gewoon is dat er een fysiotherapeut in de buurt is, en het best veel kost om te reizen, worden ze gescreend en degene die echt fysio nodig hebben worden doorgewezen naar het ziekenhuis.

Vorig weekend waren we door iemand uitgenodigd om bij een cultureel iets aanwezig te zijn om hun grootvaderen te eren. En of we nog niet rijk genoeg lijken door ons kleurtje (of beter gezegd, zonder ons kleurtje) werden we vervoerd in een dikke hummer terwijl de rest van de mensen moesten lopen.

Dan hebben we hier natuurlijk ook oud en nieuw gevierd. 2 meiden waren Amerikanen tegengekomen en die hadden ons uitgenodigd op een feestje in een hotel. Nou wij daar naar toe. Was het een privé feest met drank en eten. Ja hoor, voelde we ons weer die rijke blanke. Maar om nou te zeggen dat €1,05 duur is voor eten en drinken.

Wat wel weer typisch was is het aftellen. Dat ging weer echt op zijn Afrikaans. En hoe kan dat op zijn Afrikaans zul je vast denken. Nou gewoon te laat beginnen met aftellen. Het was namelijk al 5 minuten 2013…

De volgende dag waren we uitgenodigd om bij iemand te komen eten. Best leuk om te zien hoe mensen hier wonen. Al het eten wordt ook in koel(of in dit geval warmte) boxen bewaard en heel origineel, we hadden rijst met kip gegeten. Mensen hebben hier ook niet echt deuren in hun huis (wel een voor en achter deur) maar alles is afgeschermd met gordijnen, die overigens langs de hele muren lopen, dus als ze de “deuren” dicht trekken dan zie je niet waar ze zitten.

Dan nog iets vanuit het ziekenhuis. Ik ging mee naar de childrens ward, waar we naar een jongetje gingen kijken. Daar kwamen we aan en hij stopte niet met huilen. Ik begreep niet wat er aan de hand was omdat de fysio in het Lamnso tegen de moeder aan het praten was. Maar toen hij mijn hand pakte en het jongetje vertelde dat ik ook maar een persoon was en dat hij mij gewoon aan kon raken, snapte ik het. Het manneke had gewoon nog nooit een blanke gezien en was behoorlijk bang en van streek. Nou wij maar naar buiten en de fysio is later in zijn eentje terug gegaan.

Gisterenavond zijn we eerst bij iemand thuis gaan eten, foufou en djammadjamma en daarna zijn we voor het eerst gaan “stappen” in Afrika. Het is wel ff wat anders dan in Nederland. Vooral de mannen dansen veel en nog goed ook. Dan komen wij daar met onze moves, die zien er niet uit vergeleken met hen (maar goed mijn moves zijn sowieso al niet fantastisch). Ze drinken ook niet erg veel in de kroeg, maar staan op de dansvloer en het maakt ze niet uit of ze er alleen staan of met 100 man, ze gaan los.

Dan zijn we vandaag nog naar de grotten van Kumbo geweest. We hadden gelukkig iemand bij ons om ons naar de plek te leiden anders hadden we verdwaald of aan de tractie gelegen in het ziekenhuis, aangezien het best een flinke wandel was door de “bergen”, maar het was echt super gaaf en mooi en hebben we toch weer een keer iets actiefs gedaan.

Nou dat was wel weer wat ik in de tussentijd heb gedaan. Doeg!!