Dag dag Indonesië!!

Hallo Allemaal,

Bij deze mijn laatste verslagje, want ik ben al weer bijna thuis. De laatste 3 maanden zijn erg snel voorbij gevlogen, wat heb ik een super tijd gehad! Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven, maar dat komt omdat ik klaar was met werken en zelf ben gaan reizen voor 3 weken.

Maar eerst zal ik eens vertellen over mijn laatste week.

Het weekend voor mijn laatste week heb ik Ubud doorgebracht om even lekker te relaxen en natuurlijk alle souvenirs te kopen voor iedereen. Handig om dat ik Ubud/Bali te doen, minder handig is dat ik er dan ook 3 weken mee moet reizen. Maar goed, ik moet er iets voor over hebben.

Toen ben ik aan mijn laatste week begonnen. De dossiers afgerond (hoewel de printer het niet toeliet, dus ik het inplakken van de info aan een andere vrijwilliger heb moeten overdragen), therapie overgedragen, uitleg gegeven aan de lokale leraren etc. Verder heb ik natuurlijk afscheid moeten nemen van alle kinderen. Op vrijdag is het altijd dansen en nu moesten Lara (een vrijwilliger die ook weg ging) en ik ook meedoen met de Balinese dans. Leuk om te doen, maar aangezien de kinderen ook niet altijd goed weten wat ze moeten doen stonden we er een beetje onhandig bij zonder een voorbeeld. Maar voor hen was het leuk. En aan het einde van de dag hebben we ze allemaal een armbandje gegeven en werd er voor ons gezongen. En toen was het dag-dag Yayasan Widya Guna.

En we hebben niet alleen afscheid moeten nemen van de kinderen, maar ook van Nana (lokale lerares), Ketut (“huisbaas”/directeur school), Njoman (Ketut’s vrouw), iedereen die in het compound woont en natuurlijk de andere vrijwilligers/organisatoren. En natuurlijk ook van het fantastische Bedulu – Yeh Pulu, mijn thuis voor 9 weken.

Leuk weetje, waar we ook pas de laatste week achter kwamen. Als de kinderen ons riepen zeiden ze Tamo (ofzo). En wat bleek dit te betekenen…. Juist, toerist.

Na mijn laatste weekje werken ben ik vertrokken naar Pemuteran, Noord Bali. Hier heb ik mijn duikbrevet gehaald voor open water duiker tot 18 meter. Het was echt super gaaf om te doen! We zijn voor 4 duiken geweest rondom het eiland Menjangan, dikke aanrader. Super mooi koraal, zelfs een grote wand van koraal. Alle mooie, gekleurde vissen die je jezelf kunt bedenken. Dus ja ook Nemo en al zijn vriedjes. En zelfs een haai en calamaris. Dat maakte het wel helemaal af.

Vervolgens ben ik naar Java afgereisd. En er was wel even een “cultuurshock”, in Bali zijn ze namelijk wel gewend aan mijn blanke huidje, maar in Java nog niet zo. Wat werd ik hier veel nageroepen. Maar ach, ik ben dat nog wel gewend van Kameroen en de mensen bedoelen het niet verkeerd. Je voelt je alleen zo nagekeken, en dat is ook het geval .

In Java ben ik naar de vulkaan Ijen geweest. Dit was erg gaaf om te zien. We konden in de krater en daar waren, toen het nog donker was, blauw vlammen van het sulfaat dat zo heet was. Vervolgens liep deze vloeistof door pijpen en dit kwam er na een tijdje uit. Als dit in aanraking met de lucht kwam werd het een hard gesteente. Dit gesteente werd door mijnwerkers uitgehakt en met z’n 80 kilo tegelijk naar de parkeerplaats van de vulkaan gebracht. Ze doen 2x per dag zo’n lading en dat kost ongeveer totaal 6 uur de tijd. En wat levert 1 kilo op, nou zo’n €0,05. Zeer hard werken, voor zeer weinig.

Vervolgens ben ik naar een natuurpark gegaan, Meru Betiri. En wat was dat gaaf! Veel gezien, zoals hoornvogels, arenden, grote eekhoorn die tijdens het springen zijn armen spreidt en dan een soort vleugels heeft (wat overigens kennelijk erg bijzonder was dat ik hem zag, want mijn gids had hem nog maar 2x eerder gezien en ik was de eerste Tamo die hem zag), wild zwijn, herten, gibbons, grijze apen en natuurlijk de green turtles! Deze plek was één van de 2 plekken ter wereld waar iedere dag schilpadden komen om hun eieren te leggen. Ook heb ik baby’tjes vrij mogen laten en het is haast niet te geloven dat die kleine dingen uit kunnen groeien tot een schildpad van 150 cm.

Daarna ben ik naar Malang afgereisd en heb hier één dagje doorgebracht voordat ik naar Yogyakarta ben gegaan.

En “I love Yogyakarta”!! In de trein hier naartoe ben ik iemand tegengekomen die mij, samen met zijn vrienden, heel Yogyakarta hebben laten zien. Zij een blanke in hun foto’s en ik gezelschap. Was erg leuk. We zijn naar Borobudur, Pramanan, de Kraton van de Sultan en naar een plein waar ’s avonds veel te doen was geweest. Plus ze hebben me mee uit genomen in Yogyakarta. Kortom, erg gezellig. Ze zijn zelfs allemaal meegekomen naar het vliegveld om me uit te zwaaien. En toen was mijn Java trip al weer voorbij. Op naar Lombok.

Lombok is weer totaal anders dan Bali en Java. Het is er erg rustig en niet heel veel te doen naast watersport en strand liggen. Maar het is zeker een bezoekje waard.

Eigenlijk heb ik in Lombok zelf ook niet heel veel meer gedaan dan dat. Een surflesje, wat rondgereden op mijn scootertje van strand naar strand, naar Gili T geweest, gedoken en vooral lekker gerelaxt.

Vervolgens ben ik van Lombok naar Bali gevlogen om nog vervolgens mijn laatste nachtje en dag in Indonesië in Bali door te brengen. Helaas is die nu al weer aangebroken.

Ik heb het super naar mijn zin gehad en had gerust langer kunnen blijven! Hoewel het, als het dan toch zover is, ook wel fijn is om naar huis te gaan en naar de goedheiligman te gaan ;)

Tot in Nederland!
Liefs Jeske