Navigatie
  • WaarBenJij.nu
  • Nieuws
  • Shop
  • Reisloket

Inloggen | Aanmelden

WaarBenJij.nu

Maak gratis jouw reisdagboek aan! Gratis aanmelden

Maak gratis jouw reisdagboek aan!

watch introductie videotjes

Breadcrumbs

  • Home
  • >
  • jeskesluijts
  • >
  • Ergotherapeut in Bali
    • Ergotherapeut in Bali
    • Banso, Kameroen

Mengwi 14:49 sitemap

Je bekijkt de reis...

Ergotherapeut in Bali

<? echo $this->currentTravelTitle; ?>
  • Reisdetails
  • Reisverslagen
  • Foto's
  • Video's

Profiel

Volledig profiel
Profiel afbeelding van jeskesluijts

jeskesluijts

Nu in:

Was in:

Blijf op de hoogte

  • Meld je aan voor de mailinglijst
  • RSS-feed
  • Bel Jeske via Hallo Buitenland.nl

Recente reisverslagen

  • 21-11-2014 Dag dag ... (3)
  • 20-10-2014 Het zware leven ... (4)
  • 30-09-2014 Yayasan Widya Guna (2)
  • 15-09-2014 Eerste weken in ... (5)

Statistieken

Dit dagboek is 4785 keer bekeken

Voorbereid op reis? check reisloket

prev next
365 Vaccineren

Reisverslag Yayasan Widya Guna

Toon op kaart

30 september 2014 | Door: Jeske

Aantal keer bekeken 190   Aantal reacties 2   Mengwi, Indonesië
a A

Yayasan Widya Guna

Hoi allemaal,

Bij deze mijn 2e verslagje over mijn ervaringen op Bali!
Ik zal eerst eens beginnen over de school (yayasan widya guna), want dat is natuurlijk wel de hoofdreden dat ik hier ben.

Ik zit hier nu 4 weken en wat mij vooral opvalt is dat het voor de kinderen vooral altijd hetzelfde is en dat er niet echt goed gekeken wordt naar hun mogelijkheden. Wat ook lastig is natuurlijk als er maar 1 (soms 2) vaste leraar op een groep van gemiddeld 18 kinderen staat. En dan ook nog eens kinderen met een handicap en dat dan ook nog eens totaal verschillende kinderen en niveaus door elkaar.

Maar omdat ik het wel erg belangrijk vind dat de kinderen ook op hun eigen niveau behandeld worden ben ik begonnen met het opstellen van dossiers voor ieder kind. Dit, zodat nieuwe vrijwilligers de kinderen wel die aandacht kunnen geven en zo ook een beetje de therapie kunnen voorzetten.

En wat ik wel even leuk vind om te vertellen. Ik heb het nu voor elkaar dat er een meisje van mijn groep in de middag voor 45 minuten bij de “gewone” Engelse les kan zijn. Ze heeft namelijk alleen een lichamelijke handicap en ze wil graag leren. En voor hier in Indonesië is het best een grote stap om iemand met een handicap bij de “normale” kinderen te zetten. Maar deze kinderen pakken het erg goed op en zij vind het natuurlijk helemaal geweldig om met hen om te gaan en les te krijgen op het niveau dat zij aan kan.

Dit was even een korte update over het werk, maar nu de rest ;)
Laat ik beginnen bij de namen.

Iedereen heet hier namelijk hetzelfde, althans bijna iedereen heet Wayan. Dit omdat degene die als eerste geboren wordt Wayan of Putu genoemd wordt. De tweede Made of ….. (vergeten). De derde Komang of Nhoman. En de vierde Ketut. Als er een vijfde of meer komt, dan beginnen ze weer van voor af aan. Bij de jongere generatie wordt vaak de tweede naam als roepnaam gebruikt dus is het iets makkelijker uit elkaar houden.

Omdat wij in een “dorp” wonen, krijgen we ook meer mee van de hele cultuur, erg leuk. Zo zijn we meegegaan naar een ceremonie om de voorvaderen te eren. Eerst mee met een optocht, daarna naar de familietempel, vervolgens een offering (inclusief het slachten van een kip en eend) en in de middag naar wat dansen en cabaret kijken.

En naast de traditionele dingen doen we natuurlijk ook genoeg toeristische dingen (als we er dan toch zijn;). Zo ben ik naar Tanah Lot geweest (tempel), heb ik een vulkaar beklommen om vanaf daar de zonsopgang te zien, heeft onze “huisbaas” een rijstvelden tour aan ons gegeven in de omgeving van Ubud, ben ik naar het olifanten safaripark geweest, aan het zwembad gehangen bij Karamas, heb ik gesurft in Kuta en zijn we naar de Monkey forest geweest. En dit alles in de afgelopen 2 weken, naast het werken natuurlijk.

En in Kuta zijn we nog een Kuta cowboy tegengekomen. Dit zijn mannen die met westerse vrouwen naar bed gaan en in ruil daarvoor betalen zij hun hotel, eten, drinken etc. De vrouw die ervoor was gevallen was voor deze “cowboy” terug naar Bali gekomen en zij maar denken dat ze zo speciaal was. Maar het mooie is dat het zelfs in de reisgidsen staat beschreven.

Nou dit was weer even een update.

Groetjes!!

Tags: ergotherapie, yayasan widya guna, wayan

Reageren
Vorige bericht » « Volgende bericht

Reacties (2)

30 september 2014 09:40 | Door: Yris Boonstra

Aaaaaaahhhh Jeske,

het is weer een top verhaal! Wel super goed bezig voor die kinderen joh, wat zullen ze blij zijn met jou :)
Ik kijk altijd naar je fotos op facebook, damn wat ziet het er daar mooi uit zeg!
Dan vraag je toch af wat wij hier in het platte kale nederland doen :)
Nog heeeeeeel veel plezier
en ik kijk nu al uit naar je volgende fotos en verhaaltjes !


xxxxxx

1 oktober 2014 20:49 | Door: Stefan Goddrie

Hey hey!

Leuk verhaal! Goed bezig met het opstellen van die dossiers en dat meisje! Altijd goed om verbeteringen te zien van je werk! Ook vet dat je nu al veel van het land zie en veel dingen doet! De foto's zagen er iig super uit! Veel plezier nog verder daar!

Kus Stefan

Reageer op dit reisverslag

Naam (verplicht):

E-mail adres:


Over WaarBenJij.nu

  • Wat is WaarBenJij.nu?
  • Veelgestelde vragen
  • Nieuws
  • Contact

Op WaarBenJij.nu

  • Reizigers
  • Reisverslagen
  • Foto's

In de shop

  • Fotoalbum
  • VIP-pakket
  • Fotoruimte

Zakelijk

  • Adverteren op WaarBenJij.nu
  • Werken bij WaarBenJij.nu
  • Zakelijk contact

Auteursrecht © 2018 WaarBenJij.nu | Easyapps BV | Algemene voorwaarden | Alle rechten voorbehouden

×

Next Previous Slideshow Download